Nieuws

Voor de traditionele Culturele jaarafsluiting van de Mozarthof (school voor ZML onderwijs) gaf ik twee sessies percussie op het prachtige schoolplein. Bij beide sessies waren 60 leerlingen aanwezig. Na een rustige warming-up klonken er flamenco en West-Afrikaanse ritmes over het plein. We sloten af op pianomuziek van Reginald Somai, waarna de leerlingen weer rustig terugkeerden naar hun leslokaal.

Samen met Ilse Knook-Serkei (Zang), Micky van Asdonck (basgitaar) enkele liedjes uit de jaren 60/70 gespeeld. Ook dit keer was de locatie (theatercafé) uitverkocht ( er was plaats voor 40 personen)

Voor het derde keer mocht ik samen met Micky van Asdonck een gedeelte van ons familieverhaal (In die z’n koffer) laten horen tijdens de afsluiting van de derdejaars studenten wereldklas op de PABO in Leiden. Ons optreden was een intermezzo tijdens 8 presentaties van de studenten/tes. Het geeft hoop om te horen wat zij de afgelopen periode hebben geleerd en meegemaakt. Meerdere items hadden raakvlakken met ons optreden. Vrijheid – Respect – naar jezelf kijken – verhalen bijstellen door ontmoetingen – burgerschap – wat er speelt groot en klein – samenleven met andere culturen. Dit schreef één van de studenten in ons gastenboek:

Super leuke presentatie over uw familie en de geschiedenis van Indonesië.

p.s : Bedankt dat ik voor even lid mocht zijn van het combo. Cajon spelen zit nog niet helemaal in de vingers, maar het begin is er. Veel groeten en liefde !!

Ik werd gevraagd om een privé-voorstelling te geven bij iemand thuis. Er waren 20 gasten uitgenodigd op deze zomerse avond. Het was nog zo warm dat het optreden in de prachtig, groene tuin werd gegeven. Ik was samen met Micky, die mij op bas begeleidde. Na een heerlijke vegetarische maaltijd begon de voorstelling om klokslag 20.00 uur. Vanaf de vierde foto en mijn verhaal over het ontstaan van de voorstelling, merkten Micky en ik dat we de aandacht hadden van de gasten. Tijdens het optreden en in de pauze kregen we vragen over de njai, de vrijheidsstrijd, de boottocht naar Nederland en kregen we verhalen te horen van ouders en opa’s die hadden gevochten in Indië. Deze militairen hulden zich ook in Indisch zwijgen . We kregen een applaus, dat de buren konden horen. Het was inmiddels donker toen enkele gasten ons gastenboek invulden. Dit was één van de reacties:

Omdat één van hen ziek was kon een echtpaar niet naar mijn voorstelling “Mijn oma’s waren njai’s” komen . Ik bood aan een prive-voorstelling te geven bij hen thuis. Voor het eerst werkte ik samen met een goede kennis, die vooraf een genealogisch onderzoek naar het verleden van de vrouwelijke partner had uitgevoerd. Zij is in Soerabaja geboren en er waren voldoende documenten te vinden in de diverse archieven. Het werd een document van 45 pagina’s/ Zij waren daar zo van onder de indruk dat zij ons uitnodigden om het Museum Bronbeek in Arnhem te bezoeken en ter afsluiting Indisch te gaan eten in het restaurant Kumpulan. Het werd een fijne, ontroerende middag voor ons allen. Het vriendelijke en behulpzame personeel van het Museum namen alle tijd voor onze gasten. Complimenten.